لابی ایتالیایی برای مناطق آزاد ایرانی؛ از میلان تا چابهار
تجارت جهانی: داستان مناطق آزاد در اروپا، داستانی متفاوت و منحصر به فرد است. اینکه چگونه بنادر آزاد در اروپای اولیه مدرن به وجود آمدند، هنوز موضوع بحث است. لیورنو، جنوا و دیگر شهرهای ایتالیا به عنوان نمونههای اصلی روشی خاص برای جذب تجارت مشهور شدند. بین اواخر قرن هجدهم و قرن نوزدهم وجود بنادر آزاد – به عنوان نهادهای مالی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی خاص با کارکردها و ویژگی های محلی متفاوت – از یک مورد ایتالیایی و اروپایی به یک پدیده جهانی تبدیل شد. در حالی که تاریخ کلی بنادر آزاد – از اولین ظهور آنها تا مناطق ویژه اقتصادی امروزی – هرگز نوشته نشده است،اما به هر حال برخی اسناد تاریخی، حاکی از آن است که ساکنان قاره سبز، پیشگام ایجاد این مناطق بوده اند.
همان طور که می دانیم، در برهه ای از تاریخ که دو تمدن بزرگ پارس و روم، حرف اول داد و ستد در دنیا را می زدند، ایرانیان و ایتالیایی های امروزی، تجارت مستقیم با یکدیگر را در دستور کار داشتند. پس از قرن ها، اینک باز هم شرایطی فراهم است تا همکاری های تجاری-بندری ایران و ایتالیا، برقرار شود. چندی پیش بود که خبر توافق منطقه آزاد ونیز ایتالیا و منطقه آزاد چابهار ایران، رسانه ای شد و ظرفیت ها و پتانسیل های دو طرف برای آغاز همکاری ها، مورد بررسی قرار گرفت.
تجارت جهانی برای کنکاش و آنالیز زمینه های هم افزایی مناطق آزاد ایران و ایتالیا، گفتگویی با پائولو مالاگوتی(Paolo Malaguti) ، دبیرکل گروه حمل و نقل دریایی ونیز، وکیل حوزه حمل و نقل دریایی بین المللی و لابیست پارلمان اروپا گفتگویی انجام داده که در ادامه از نظر می گذرد: