هر از گاهی خبری از قرارداد، دیدار یا ارتباطی جدید میان کشورهای دور و نزدیک می‌رسد و نشان از گسترش روابط کشورهای منطقه با یکدیگر و با قدرت‌های جهانی دارد. به نظر نمی‌رسد ایران در این ارتباطات که می‌توانند زمینه‌ساز همکاری‌های اقتصادی طولانی مدت میان کشورها شود، نقشی داشته باشد و از سوی دیگر ایران در حال حاضر در محاصره مسیرهای ترانزیتی رقیب در شمال و جنوب کشور است. بر همین اساس در خصوص ابعاد این ارتباطات میان رقبای ایران در منطقه و احتمال حذف ایران از این معادلات اقتصادی، محمدرضا سبزعلی‌پور، رییس پیشین مرکز تجارت جهانی ایران، به گفت‌وگو با «تجارت جهانی» پرداخته است که در ادامه می‌خوانید.
طی ماه‌ها و روزهای اخیر شاهد روابط و قراردادهای جدیدی میان کشورهای همسایه با یکدیگر و با برخی قدرت‌های جهانی بوده‌‌ایم، با وجود این روابط و کریدورهای رقیب در اطراف کشور آیا احتمال کنار گذاشتن ایران از مسیرهای ترانزیتی مهم و دیگر معادلات اقتصادی وجود دارد؟
هر کشور با در نظر گرفتن منافع خود به دنبال گسترش روابط اقتصادی است. به عبارتی دولت‌ها موظف هستند برای رشد و توسعه کشورشان روابط را با هر کشوری که تشخیص می‌دهد گسترش دهد. در این مسیر هیچ کشوری به کشور دیگر تعهد نداده است تا از منافع آن محافظت کند و در کسب ثروت و منافع اقتصادی تعارفی در داخل و خارج از کشورها وجود ندارد. ارتباط ایران با دیگر کشورها نیز به این معنی نیست که آنها باید به منافع ایران توجه کنند. این کشورها درجه اول منافع خود را دنبال می‌کنند، حتی اگر این منفعت در کنار گذاشتن ایران یا پا گذاشتن بر منافع کشوری دیگر باشد. در شرایطی که کشورها همه در حال مذاکره برای دریافت سهم بیشتری از تجارت جهانی هستند، لازم است ایران نیز از طریق گفتگو با دیگر کشورها وارد معادلات و روابط سیاسی و اقتصادی شود. نمی‌توان در کناری نشست و بدون تحرکات اقتصادی انتظار داشت دیگر کشورها منافع ایران را رعایت کنند.
