خروج ۵۰۰ میلیارد تومان بخاطر قرارداد های اشتباه فوتبال!

با وجود مربیان داخلی بسیار خوبی که اصلا میدان به آنها داده نمی‌شود سالانه ۱۰ تا ۱۲ میلیون دلار بابت بازیکنان و مریبان خارجی هزینه می‌شود که بعضا ارزشی چندین برابر پایین تر از قرارداد هایشان دارند. این گفته های رضا چلنگر کارمند پیشین سفارت ایران در کرواسی و مترجم فوتیال است که در خصوص وضعیت رو به افول فوتبال ایران در عین پرداخت هزینه های سنگین بابت مربیان و بازیکنان خارجی، به گفت‌و گو با یجارت جهانی پرداخته است که در ادامه میخوانید.

در تاریخ فوتبال ایران همواره هزینه های زیادی برای مربی های کروات انجام شده است، با توجه به شرایط کنونی این امر را تصمیمی با نتایج مناسب ارزیابی میکنید؟

معمولا در جلسات مطرح می‌شود که مربیان کروات از زمان پیش از انقلاب تا کنون اثرات مثبتی به جای گذاشته‌اند. از زمانی که زدرایکو رایکوف سرمربیگری تیم تاج و تیم ملی کشور را برعهده گرفت، شروع به بازیکن سازی کرد و نتایجی چون منصور پورحیدری، برادران منصوری و حسن روشن حاصل شد. آنها تیم می‌ساختند، استعداد تحویل داده بودند و سبک خود را به تیم‌های لیگ برتر نیز گسترش میدادند. اساسا، غنی بودن فوتبال به این دلیل است که سبک‌های متفاوت در آن وجود دارد و همگی منجر به نتیجه میشوند. در ایران نیز مدتی سراغ مکاتب آلمان، مربیان ایتالیایی و برزیلی رفتند که جواب نداد و کار با مربیان پرتغالی نیز گاهی نتیجه‌بخش بود.

چرا در طول این سال ها، فقط دلار هدر داده ایم؟

برای رسیدن به نتیجه مطلوب، آزمون و خطا و پیمودن مسیرهای مختلف خوب است اما باید در نظر داشت که در این مسیرها هزینه ما کمتر میشود یا بیشتر، بازیکن‌سازی صورت می‌گیرد یا نه. در این میان مربیان داخلی بسیار خوبی وجود دارند که اصلا میدان به آنها داده نمی‌شود. با وجود اینکه آنها هم مقرون به صرفه و زحمتکش ترند و هم به مسایل فرهنگی واردتر.

این وضعیت نتیجه حضور همان دلال‌های معروف در فوتبال و خرید و فروش بازیکنان و مربیان خارجی است؟

بله، البته این تنها مربوط به مربیان و بازیکنان خارجی نیست و برخی مربیان ایرانی حتی در تیم های بزرگ، دستشان با دلالان در یک کاسه است؛
مربیانی که ۱۸ میلیارد و حتی ۳۱ میلیارد قرارداد بسـته‌اند، یعنی ۸۰۰ هزار دلار. این مربیان با کیفیت داخلی که صدیق، با دانش و تحصیل کرده هستند به عمد کنار گذاشته شده‌اند، مثل سیامک رحیم پور و هومن افاضلی، که اگر هم تیمی به او داده‌اند یا در حال سقوط بوده یا مشکل دیگری ایجاد کرده‌اند، یا علی الله کرم که استاد دانشگاه است و بسیاری حتی او را نمیشناسد. متاسفانه محفل بسته ای مثل سایر عرصه ها تشکیل شده است و ۲۰۰ نفر از میزی به میزی دیگر یا وزارتخانه‌ای به وزارتخانه‌ای دیگر می‌روند و بدون در نظر گرفتن افرادی که شاید لایق‌تر و صادق‌تر باشند به یک حلقه بسته بسنده میکنند. در این مسیر مبالغ کلانی جابه‌جا میشود و یک نفر هم از آنها سود نمیبرد. در ظاهر یک نفر حاضر است اما یک لشکر آدم پنهان را همراه خود دارد که در اصناف مختلف هستند، از مدیران و معاونین مدیران تا مدیران متوسط به پایین و خبرنگاران.

چه مبالغی برای این قراردادها طی یک فصل جابه‌جا می‌شود؟

مبلغ قـرارداد برای یک مربی تیم ملی چیزی در حدود ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار یورو است که با هزینه‌های جانبی مثل ویلا، راننده و موارد دیگر به بالای 3 میلیون یورو و حتی 4 تا 5 میلیون دلار میرسد.

سنگین شدن این مبلغ مربوط به هزینه ای است که به دلالان پرداخت می‌شود؟

این هزینه تنها صرف دلالان نمی شود، این یک واژه کلی و عمومی است؛ در حالی که مدیر دلال و بسیاری پست های دیگر هستند که به صورت گروهی مربی را می آورند و می برند و همه نیز سهم دارند. برای بازیکنان نیز معمولا در تیم ملی هزینه سنگینی نمی شود، اما هزینه های بازکنان باشگاهی وجود دارد و دلالانی هم دارند. وجود دلالان مشکلی ندارد و به طور کلی به معنی دلالت از سوی یک واسطه برای کارفرماست اما در ایران اینطور جا افتاده است که فرد از مبلغی که در آئین‌نامه فیفا، ۴ تا ۸ درصد، تعیین شده است خارج میشود و به ۳۰ تا ۴۰ درصد می رسد و افرادی که اصلا شغلشان هم این نیست در کنار آن دلال منفعت میبرند.

هزینه های این قراردادها برای بازیکنان به چه اعدادی میرسد؟